Laurowiśnia wschodnia – sadzenie i uprawa

Laurowiśnia wschodnia, naukowo znana jako Prunus laurocerasus, to fascynujący gatunek rośliny, który zachwyca swoją wyjątkową urodą i różnorodnymi zastosowaniami. Ta wiecznie zielona roślina, pochodząca z półwyspu Bałkańskiego i Azji Zachodniej, zdobywa coraz większą popularność jako ozdoba ogrodów i parków, dzięki swoim lśniącym liściom, pięknym kwiatom i charakterystycznym owocom. Jednak za jej urokami kryje się także różnorodność odmian, i inne zalety, które warto poznać, aby w pełni docenić tę roślinę. W niniejszym artykule przyjrzymy się bliżej laurowiśni wschodniej, jej cechom, zastosowaniom oraz ciekawostkom związanym z tym uroczym drzewem lub krzewem.

Laurowiśnia wschodnia – opis

• Pochodzenie: Laurowiśnia (Prunus laurocerasus) to wiecznie zielony krzew lub małe drzewo z rodziny różowatych (Rosaceae). Pochodzi z Azji Mniejszej i Kaukazu, ale jest uprawiana w wielu krajach o ciepłym klimacie.
• Liście: Liście laurowiśni są lancetowate lub eliptyczne, o długości do 20 cm. Są ciemnozielone, skórzaste i błyszczące.
• Owoce: Owoce laurowiśni są czarne, kuliste i silnie trujące. Dojrzewają w sierpniu i wrześniu.
• Cechy biologiczne: Laurowiśnia rośnie szybko i osiąga wysokość 3-6 m. Jest odporna na suszę i mróz. Preferuje gleby żyzne i przepuszczalne.
• Okres kwitnienia: Laurowiśnia kwitnie w maju i czerwcu. Kwiaty są drobne, białe lub różowe, zebrane w grona.

Odmiany laurowiśni wschodniej

Spośród wielu dostępnych odmian laurowiśni, opiszemy kilka z najpopularniejszych, dobrze dostosowanych do klimatu naszego kraju:

• Otto Luyken:
  • Liście: małe, ciemnozielone, błyszczące
  • Wysokość: 0,5-1 m
  • Cechy: wolno rosnąca, karłowata odmiana
  • Mrozoodporność: dobra
• Novita:
  • Liście: duże, ciemnozielone, błyszczące
  • Wysokość: 3-4 m
  • Cechy: szybko rosnąca, zwarta odmiana
  • Mrozoodporność: dobra, nawet poniżej -20^oC.
• Etna:
  • Liście: małe, ciemnozielone, matowe
  • Wysokość: 1-2 m
  • Cechy: wolno rosnąca, wąska odmiana
  • Mrozoodporność: dobra
• Genolia:
  • Liście: duże, wąskie, ciemnozielone, skórzaste
  • Wysokość: 2-4 m
  • Cechy: wolno rosnąca, wzniesiona odmiana
  • Mrozoodporność: dobra
• Diana:
  • Liście: duże, jajowate, ciemnozielone
  • Wysokość: 4-5 m
  • Cechy: szybko rosnąca, krzaczasta odmiana
  • Mrozoodporność: bardzo dobra, nawet do -35^oC

Jak sadzić laurowiśnię?

Przed posadzeniem należy wykopać dołek o wielkości dwukrotnej bryły korzeniowej. Na dnie dołka można umieścić warstwę kompostu. Sadzonkę należy umieścić w dołku tak, aby jej szyjka korzeniowa była na poziomie gruntu. Następnie dołek należy zasypać i podlać obficie.

Kiedy sadzić laurowiśnię? Można ją sadzić wiosną (do końca marca) lub jesienią (październik i później). Wybierając miejsce, należy pamiętać, że laurowiśnia lubi stanowiska słoneczne lub półcieniste. Gleba powinna być żyzna, przepuszczalna i o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym.

Oto kilka dodatkowych wskazówek dotyczących sadzenia laurowiśni:

• W przypadku sadzenia laurowiśni na żywopłot należy zachować odpowiednią odległość między roślinami. Zalecana odległość to 0,5-1 m.
• Młode rośliny należy zabezpieczyć przed mrozem na zimę. Można je okryć agrowłókniną lub słomą.
• Laurowiśnię można sadzić w pojemnikach. W takim przypadku należy zapewnić jej odpowiedni drenaż.

Pielęgnacja laurowiśni

Pielęgnacja laurowiśni, czyli Prunus laurocerasus, jest stosunkowo łatwa, co sprawia, że jest popularnym wyborem w ogrodach i parkach. Aby utrzymać tę roślinę w dobrym stanie, należy wziąć pod uwagę następujące kwestie:

1. Podlewanie: W okresie suchym należy regularnie podlewać laurowiśnię, szczególnie podczas pierwszych lat po posadzeniu. Po ugruntowaniu się rośliny, podlewanie można ograniczyć do okresów dłuższej suszy.

2. Przycinanie: Laurowiśnia wschodnia można przycinać, aby zachować jej kształt i rozmiar. Najlepiej jest to robić wiosną po zakończeniu okresu mrozów. Usuwanie martwych lub uszkodzonych gałęzi jest również ważne dla zdrowia rośliny.

3. Nawożenie: Regularne nawożenie laurowiśni można przeprowadzać wiosną i latem za pomocą nawozów ogrodniczych przeznaczonych dla krzewów liściastych.

4. Ochrona przed szkodnikami i chorobami: Laurowiśnia może być podatna na niektóre choroby (rdza, mączniak) i szkodniki (mszyce), dlatego warto monitorować jej stan i stosować odpowiednie środki ochrony, jeśli zachodzi taka potrzeba.

5. Zimowanie: Wybierając odmiany o mniejszej odporności na mrozy, w przypadku wystąpienia surowej zimy, laurowiśnia wymaga osłonięcia jej na ten czas. Wykorzystując do tego agrowłókninę lub słomę, osłaniamy – zwłaszcza młode rośliny, aby ułatwić im przeżycie zimy.

Pamiętaj, że choć laurowiśnia wschodnia ma wiele zalet, to wszystkie jej części są trujące dla ludzi i zwierząt, dlatego należy zachować ostrożność i unikać spożywania owoców czy liści tej rośliny.